Telefon: +421 43-5395106
+421 43-5395327
Telefon kom.: +421 905-973201
www.chatazverovka.sk
zverovka@chatazverovka.sk
Schronisko położone jest w Dolinie Zuberskiej (Roháčska dolina) na Polanie Zverovka (Polana Zwierówka). Znajduje się na wysokości 1020 m n.p.m. Schronisko znajduje się na dużej polanie, na której często stacjonuje śmigłowiec THS (słowacki odpowiednik polskiego TOPR). Obok schroniska stoi budynek THS „Zapadné Tatry-Rohače”, w którym znajduje się dyżurka ratowników i gdzie można wynająć przewodnika na górskie wycieczki.
Historia:
Pierwsze schronisko w pobliżu polany powstało w 1923 roku dzięki staraniom ks. Jozefa Mat’ašáka. W dniu 18 sierpnia 1926 roku zostało strawione przez pożar. Otrzymane środki finansowe z odszkodowania, Oddział Klubu Czechosłowackich Turystów (KČST) w Dolnym Kubinie postanowił przeznaczyć na budowę nowego schroniska na polanie Zwierówka. Większość prac wykonali żołnierze 1. górskiego pułku stacjonującego w Dolnym Kubinie. Schronisko nazwano „Mat’ašáková útulňa”.W pierwszych latach schronisko było czynne sezonowo. W latach 1931-34 rolę gospodarza pełnił profesor gimnazjum z czeskiego Brna, taternik Otto Havelka, który zbierał podczas pobytów materiały do swoich przewodników po Tatrach. Od 1935 roku schronisko było już czynne przez cały rok.W czasie II wojny światowej, w listopadzie 1944 roku, w schronisku mieścił się sztab 1.Słowackiej Brygady Partyzanckiej. Na przełomie 1944 i 1945 roku schronisko zostało spalone przez Niemców. Zaraz po wojnie, na zgliszczach urządzono prowizoryczny schron – drewniany domek. Natomiast w latach 1948-49 obok dawnego (spalonego) schroniska wzniesiono nowy budynek schroniskowy, drewniany, na wysokiej kamiennej podmurówce. W 1951 roku oddany do użytku turystom. Następnie schronisko powiększono m in. w 1959 i 1970-71, a gruntowny remont rozpoczęto w 1990 roku.W rejonie schroniska powstało swego rodzaju osiedle, dobudowywano kolejne nowe budynki. W 1970 roku kilka z nich uległo zniszczeniu w wyniku kamiennej lawiny, a w 1978 roku spłonął wykończony już niemal gotowy, hotel Primula, który odbudowano i oddano ostatecznie do użytku w 1982 roku. Był swego czasu pomysł zagospodarowania polany poprzez stworzenie wielkiego centrum wypoczynkowo-narciarskiego, z czego jednak się wycofano po włączeniu Tatr Zachodnich do TANAP-u w 1978 roku.
Teraźniejszość:
Schronisko na Zwierówce dysponuje jedenastoma pokojami dla 2 – 8 osób. Dodatkowe miejsca oferowane są w domkach obok schroniska, 6 z nich mieści po 5 osób a jeden dwupokojowy przeznaczony jest dla 8 osób, po 4 w jednym pokoju. Wszystkie pokoje wyposażone są w umywalkę i ciepłą wodę, niektóre również w toaletę i prysznic.
W schronisku funkcjonuje jadalnia (od 7.30 do 22) z godnymi polecenia posiłkami. Do specjalności kuchni należą m.in. bryndza, pierogi z kapustą, pikantne żeberka i pieczony ser wędzony. Cena wyżywienia wynosi 11 €, samej kolacji 7 €, a śniadania 4 €, dla dzieci ceny o ok. 25% niższe. Opłata za psa to 2,50 € / dobę. Przed budynkiem schroniska znajduje się parking dla zmotoryzowanych turystów.
Dojazd, dojście:
– do Zuberca najlepiej własnym samochodem z Zakopanego przez przejście graniczne Chochołów-Sucha Hora w kierunku na Oravice, Habovka i dalej za znakami do schroniska;
– do schroniska można dotrzeć komunikacją miejską z miejscowości Zuberec, a także czerwonym szlakiem z tego samego miejsca.
Chata Zverovka stanowi doskonałą bazę wypadową w Dolinę Rohacką, na Brestową, Banówkę czy Grzesia.
Ważniejsze atrakcje turystyczno – krajoznawcze w okolicy:
– Wspaniała panorama na grań Rohaczy;
– Idealne miejsce wypadu na Rohacze, cała pętla od wyjścia ze schroniska do powrotu – ok. 8 ½ godz., można wyprawę zakończyć schodząc na Polanę Chochołowską do schroniska, wtedy cała trasa liczy 8 godz.;
– Rohackie Wodospady – Wyżnia Rohacka Siklawa – 18 m wysokości i Niżnia Rohacka Siklawa ok. 20 m wysokości, drogą asfaltową, czerwony szlak do polany Adamcula (Skorušova Polanka) – ¾ godz., dalej, szlak żółty – ¼ godz.;
– Rohackie Stawy – cztery stawy malowniczo położone na obszernych tarasach górnego piętra Doliny Rohackiej. Niżni Rohacki Staw (Prvé Rohačske pleso) położone najdalej na wschodzie, jednocześnie najniżej – jest największym jeziorem Tatr Zachodnich, przyrównywane dawniej do Morskiego Oka, Pośrednie Rohackie Stawy (Stredne jazera) – Mały Rohacki Staw (Druhé Rohačske pleso) i Pośredni Rohacki Staw (Tretie Rohačske pleso) oraz najwyżej położone z nich, drugie do wielkości Wyżni Rohacki Staw (Štrvté Rohačske pleso/Horné Rohačske pleso). Cała trasa to szlak ze schroniska do Rohackiego Bufetu (była Ťatliakova Chata), szlak czerwony (droga asfaltowa) – 1 ¼ godz., dalej szlak zielony – 1 godz., 50 min.;
– Miejsce Pamięci Ofiar Rohaczy – znajduje się nieopodal schroniska;
– Szpitalik Partyzancki (Partizánska Nemocnica), szlak niebieski – 5 min, dalej szlak żółty – 1 godz.: w małej chatce, w latach wojny ukrywały się tu rodziny żydowskie. Od 7 grudnia 1944 roku do 12 lutego 1945 roku chatka stanowiła schronienie rannych partyzantów (5 Słowaków i 9 Rosjan). Mimo, że była dobrze ukryta, zagrażali jej Niemcy, ponadto rannym kończyły się leki i żywność. Po wyzwoleniu Zakopanego, młody węgierski felczer opiekujący się rannymi, postanowił pójść po pomoc. Przejście przez góry zajęło mu 60 godzin. 11 lutego 1945 roku wyruszyła z Zakopanego ekipa ratowników TOPR pod kierownictwem Zbigniewa Korosadowicza. Ranni zostali przetransportowani do Doliny Chochołowskiej i dalej do Zakopanego. W 1969 roku chatka została zrekonstruowana, odtworzono w niej wyposażenie z czasów wojny. W sierpniu 1986 roku otwarto tu małe muzeum z ekspozycją zdjęć. Odnowiona w 2008 roku. Wyprawa ratunkowa stała się fabułą dwóch filmów „Bílá tma” z 1948 roku i „Błękitny Krzyż” z 1995 roku. Na Polanie Chochołowskiej w jednym z szałasów również urządzono izbę pamięci poświęconej temu wydarzeniu.
– Możliwość swobodnego przekroczenia granicy słowacko-polskiej na grani: Grześ (Lúčna), Rakoń (Rákoň), Wołowiec (Volovec).
Znakowane połączenia z okolicznymi schroniskami:
– do schroniska Žarska chata (Żarskie Schronisko) do Rohackiego Bufetu (była Ťatliakova Chata) szlak czerwony (droga asfaltowa) – 1¼ godz., dalej szlak niebieski na Smutną Przełęcz (Smutne sedlo) – 1 ¾ godz., skąd do schroniska szlak niebieski – 1 ½ godz.;
– do schroniska na Polanie Chochołowskiej, przez Grzesia (Lúčna) szlak zielony– 3 ½ godz., dalej szlak żółty – 1 godz.
Materiały źródłowe:
1. Wikipedia: https://pl.wikipedia.org/wiki/Schronisko_na_Zwier%C3%B3wce
2. Portal Tatrzański: https://portaltatrzanski.pl/search/schronisko-na-zwierowce,70
