059 60 Tatranská Lomnica
Telefon kom. +421 901-767420 – recepcja
+421 903 624867 – chatár (gospodarz)
E-mail: tatry@chataprizelenomplese.sk
zelenepleso@zelenepleso.sk
Schronisko przy Zielonym Stawie Kieżmarskim (Chata pri Zelenom plese) znajduje się w Dolinie Zielonej Kieżmarskiej (Dolina Zeleného plesa) na wschodnim brzegu jeziora. na wysokości 1551 m n.p.m. W otoczeniu schroniska panują wyjątkowo korzystne warunki do uprawiania różnych sportów, stąd też bywa ono bardzo oblegane przez turystów, rowerzystów, taterników i narciarzy. Chata pri Zelenem plese jest czynna przez cały rok.
Historia:
Pierwsi turyści odwiedzający Zielony Staw mieli możliwość przenocowania tylko pod gołym niebem, w szałasach pasterskich lub w kolebie opodal południowo-zachodniego brzegu stawu (korzystał z niej Klimek Bachleda wraz z Januszem Chmielowskim).
Pierwsze schronienie dla turystów w tym rejonie powstało w 1876 roku, w Dolinie Przednich Koperszadów (Predné Medodoly). Z inicjatywy Węgierskiego Towarzystwa Karpackiego (MKE) postawiono prymitywną, jednoizbową chatę. Nazwano ją Schronisko Idziego (Egidova chata). Niestety, chata była pozbawiona opieki i stąd regularnie dewastowana. Podjęto decyzję o przeniesieniu jej nad brzeg Zielonego Stawu Kieżmarskiego. Nowa lokalizacja okazała się pechowa, bowiem chata w 1883 roku spłonęła.
Rok później, na jej miejscu postawiono nowe schronisko, większe, dwuizbowe z przedsionkiem, któremu pozostawiono dawną nazwę. Przeniesiono je w 1887 roku, dalej na południe od jeziora (prawdopodobnie na skutek nadmiernej wilgoci podłoża). Dwa pożary w 1890 roku doprowadziły do zagłady schroniska. Trzecie z kolei schronisko, duże 5-izbowe wybudowano nad brzegiem Zielonego Stawu w latach 1895-97 z inicjatywy Węgierskiego Towarzystwa Karpackiego (MKE). Budynek był wielokrotnie powiększany i modernizowany, m. in. w latach 1925-26, 1934, 1956-67. Ostatni remont miał miejsce w 1995 roku w połączeniu z budową oczyszczalni ścieków.
W latach 1952-1990 patronem schroniska był Albert Brančal (Brančalova chata), uczestnik Słowackiego Powstania Narodowego, działacz taternicki, który zginął pod Jastrzębią Turnią. W 1991 roku, powrócono do nazwy Chata pri Zelenom plese, choć nazwa Brančalka jest nadal używana wśród taterników i turystów.
W historii powojennego taternictwa słowackiego schronisko odegrało w pewnym sensie podobną rolę jak polskie schronisko przy Morskim Oku. Skupiała się tu czołówka słowackich (i czeskich) alpinistów, tutejsze obiekty wspinaczkowe – północną ścianę Małego Kieżmarskiego Szczytu i Jastrzębią Turnię można poniekąd porównać do polskich – Kazalnicy Mięguszowieckiej i Mnicha.
Teraźniejszość:
Schronisko dysponuje 54 miejscami noclegowymi, w pokojach dla od 2 do 12 osób. Opłata za nocleg dla jednej osoby wynosi 14 €. Do opłaty dolicza się podatek dochodowy od osób powyżej 18. roku życia na rzecz miasta, w wysokości 1 € / dzień. Cena pobrania pościeli wynosi 2 € od osoby.
Za niepełne wyżywienie zapłacimy 14 €, jest możliwość zamówienia mniejszych porcji w cenie 7 €, natomiast śniadania kosztują tutaj 6 €. Dzieci do 3 roku życia mogą nocować za darmo, ale bez swojego łóżka, natomiast w wieku 3-6 lat w cenie 3 € + 2 € za pościel. Dla starszych (do 15 roku życia) koszt noclegu wynosi 7 € + 2 € za pościel a cena wyżywienia jest połowę niższa niż w przypadku dorosłych.
W schronisku znajdują się dwie jadalnie i kuchnia turystyczną z maszynką gazową. Specjalnością baru jest Herbata Tragarzy (Nosički čaj), czyli napar z rosnących w pobliżu ziół.
Dojazd, dojście:
– samochodem lub autobusem komunikacji SAD, do przystanku Biela Voda (Biała Woda), duży parking dla samochodów i stąd szlak żółty – 2 godz. 40 min.
Ważniejsze atrakcje turystyczno – krajoznawcze w okolicy:
– wspaniała lokalizacja schroniska w dolinie, u podnóża Jastrzębiej Turni;
– jedno z ładniejszych jezior tatrzańskich, z dna wywierają pod ciśnieniem źródła, widoczne jako turkusowe plamy, stąd jego faktyczna nazwa;
– wspaniała panorama otoczenia doliny, północna ściana Małego Kieżmarskiego Szczytu, Durny Szczyt (Pyšny štit), Baranie Rogi i Barania Przełęcz a w Dolinie Dzikiej (Vel’ka Zmrzlá dolina) (najwyższe piętro Doliny Kieżmarskiej) Dzikie Siklawy, (Mała i Wielka);
– wejście na Jagnięcy Szczyt (Jahňací štít) – 2229 m n.p.m., szlak żółty przez Kołową Przełęcz (Kolové sedlo) – 2 godz. 20 min.;
· przejście do Doliny Białych Stawów (Dolina Bielych plies), nad Wielki Biały Staw, szlak czerwony „Tatrzańska Magistrala” – 40 min., znajduje się tu początek (koniec) „Tatrzańskiej Magistrali”, stało tu kiedyś Schronisko Kieżmarskie (Kieżmarska Chata).
Znakowane połączenia z okolicznymi schroniskami:
– do schroniska Skalnata chata (Schronisko Łomnickie), przez Przełęcz Rakuską (Sedlo pod Svišt’ovkou) – 2023 m n.p.m. – najwyżej położony punkt na „Tatrzańskiej Magistrali”, szlak czerwony – 2 ½ godz.;
– do Schroniska pod Szarotką (Chata Plesnivec), czerwony szlak „Tatrzańska Magistrala” do Wielkiego Białego Stawu – 40 min., stąd szlak zielony – 1 ¼ godz.
Materiały źródłowe:
1.Portale internetowe:
https://portaltatrzanski.pl/przewodnik/schroniska/schronisko-nad-zielonym-stawem-kiezmarskim,60
