Bystra – 2248 m n.p.m. to najwyższy szczyt Tatr Zachodnich leżący po słowackiej stronie. My jednak proponujemy wejście na ten szczyt od polskiej strony Tatr Zachodnich z Doliny Chochołowskiej.
Ważne:
Szlak jest do „zrobienia” przy założeniu, że wyjdzie się na niego stosunkowo wcześnie. Najlepiej latem, dzień jest dłuższy i stosunkowo wcześnie kursują busy z Zakopanego. Jesienią zalecamy własny środek lokomocji bo busy tak wcześnie nie jeżdżą i dzień jest krótszy, a wyjście najlepiej zaplanować na 6 rano.
Początek i koniec szlaku:
Siwa Polana u wylotu Doliny Chochołowskiej. Dojazd z Zakopanego z dworca autobusowego busem lub własnym samochodem, kierunek Kościelisko i dalej Chochołów.
Przebieg trasy:
Siwa Polana (przystanek początkowy kolejki Rakoń) – Polana Huciska, szlak zielony – 2/3 godz., Polana Huciska – Gajówka TPN (dawne schronisko Blaszyńskiech), rozdroże szlaków w dolinie, szlak zielony – ½ godz. , rozdroże szlaków w dolinie – przez Dolinę Starorobociańską) – Siwa Przełęcz, szlak czarny – 2 ½ godz., Siwa Przełęcz – Siwy Zwornik (po słowackiej stronie Gáborovo sedlo), szlak zielony – 1/3 godz., Siwy Zwornik – Bystré sedlo, szlak czerwony – 1/3 godz., Bystré sedno – Bystra, szlak niebieski – 1 godz.
Powrót po tej samej trasie: z Bystrej na Błyszcz (Blyšt) bez znaków – 10 min po czym szlak czerwony na Bystré sedlo – ¾ godz., Bystré sedlo – Siwy Zwornik, szlak czerwony – ¼ godz., Siwy Zwornik – Siwa Przełęcz, szlak zielony – ¼ godz., Siwa Przełęcz – rozdroże szlaków w dolinie (powrót przez Dolinę Starorobociańską), szlak czarny – 2 godz., rozdroże szlaków – Polana Huciska, szlak zielony – ½ godz., Polana Huciska – Siwa Polana, szlak zielony – 2/3 godz. (ten ostatni odcinek można sobie ulżyć zjeżdżając z Polany Huciska na Siwą Polanę kolejką „Rakoń” (traktor z wagonikami – kursuje latem do 18.30).
Łączny czas przejścia bez dojazdów i odpoczynków około 10 godzin, długość trasy 24 km. Różnica wzniesień – 1341 m.
Zaczynamy na Siwej Polanie gdzie znajduje się duży parking i gdzie dojeżdżają busy z Zakopanego. Zaraz przy wejściu znajduje się kasa biletowa gdzie należy wykupić bilet wstępu (nie honorują biletów wstępu do Tatrzańskiego Parku Narodowego) bowiem teren Doliny Chochołowskiej z przyległościami należy do Wspólnoty Leśnej Uprawnionych 8 Wsi w Witowie.
Po zakupieniu biletów ruszamy w głąb doliny, łagodna droga asfaltowa prowadzi na południe. Droga biegnie wzdłuż Potoku Chochołowskiego. Po 40 minutach marszu dochodzimy do Polany Huciska (miejsce z przenośnymi toaletami, przystanek kolejki „Rakoń”).
My ruszamy dalej za znakami zielonym by niebawem dojść do zwężenia w dolinie jakim jest Niżnia Brama Chochołowska. Warto spojrzeć w lewo na skałę gdzie widać dwie tablice: jedną umieścili księża dekanatu nowotarskiego w 1901 roku ku czci bohaterów powstania chochołowskiego a druga to medalion upamiętniający wizytę Jana Pawła II w 1983 roku.
Idziemy dalej wzdłuż doliny, mijamy po drodze Wyżnią Bramę Chochołowską i dochodzimy do miejsca gdzie po prawej mijamy gajówkę TPN (dawne schronisko Blaszyńskich). My trzymamy się lewej strony bowiem dochodzimy do ważnego dla nas rozdroża szlaków.
Z tego miejsca szlak żółty w lewo prowadzi na Iwaniacką Przełęcz, my natomiast kierujemy się również w lewo ale interesuje nas czarny szlak, który prowadzi do Doliny Starorobociańskiej. Pomału wchodzimy do Doliny Starorobociańskiej. Idziemy lasem drogą dość rozjeżdżoną przez maszyny pracujące przy zrębie i zwózce drewna. Początek tej drogi jest monotonny i pozbawiony widoków. Jednak im wyżej tym bardziej zaczyna się pokazywać górski klimat. Niemal bez przerwy po prawej stronie będzie nam towarzyszył Starorobociański Wierch.
Po 2 ½ godz. marszu w górę wychodzimy na bardziej wypłaszczony teren i osiągamy Siwą Przełęcz. To niewielka przełęcz oddzielająca grań główną Tatr Zachodnich od grzbietu Ornaku. Przełęcz położona jest na wysokości 1812 m n.p.m. i ma postać długiego, trawiastego grzbietu. Rozdziela on Dolinę Pyszniańską (górne odgałęzienie Doliny Kościeliskiej) od Doliny Starorobociańskiej. Z przełęczy po raz pierwszy dostrzegamy nasz cel wyrypy, w oddali po lewej stronie pokazuje się Bystra. Po prawej stronie majestatycznie prezentuje się Starorobociański Wierch, na którego też się wybierzemy ale najpierw Bystra, przymiotnik naj … przyciąga bardziej. Z przełęczy widać też ładne Siwe Stawki – dwa niewielkie jeziorka w Dolinie Pyszniańskiej. Nie posiadają ani dopływu, ani odpływu stąd poziom wody w nich jest bardzo zmienny w zależności od opadów atmosferycznych.
Z Siwej Przełęczy kierujemy się w prawo za znakami zielonymi i po około 20 minutach marszu dochodzimy do Siwego Zwornika (słow. Sivá veža). Jest to szczyt leżący w grani głównej Tatr Zachodnich. Przebiega przez niego granica polsko-słowacka. Na zachód od niego znajduje się Gaborowa Przełęcz i wznosi wyniosła piramida Starorobociańskiego Wierchu. Siwy Zwornik wznosi się nad trzema dolinami: Starorobociańską, Pyszniańską i Gaborową. Z Siwego zwornika w prawo prowadzi czerwony szlak na Starorobociański Szczyt i dalej na Kończystą, my natomiast kierujemy się w lewo również na czerwony szlak w kierunku Błyszcza.
Z Siwego Zwornika pięknie prezentują się Starorobociański Wierch jak i w oddali Bystra.
Schodzimy z Siwego Zwornika w lewo i grzbietem grani kierujemy się w kierunku Bystrej Przełęczy (Bystré sedlo). Szlak jest łagodny, po lewej stronie niezła ekspozycja ale bez obaw nie jest strasznie za to ładne widoki na Tatry Wysokie i część Tatr Zachodnich. Po około 15-20 minutach docieramy na Bystrą Przełęcz. Położona na wysokości 1946 m n.p.m. przełęcz pomiędzy Błyszczem a Liliowymi Turniami. Niektóre źródła określają tę przełęcz nazwą Bystry Karb lub Banista Przełączka. Na przełęczy stoi drogowskaz, który wskazuje kierunek na Błyszcz – 1 godzina ale nieopodal na skale jest wyraźny znak niebieskiego szlaku, Na drogowskazie takiego koloru szlaku nie ma. Teoretycznie powinno się pójść czerwonym szlakiem na Błyszcz, a potem bez znaków 10 minut na Bystrą. Na szczęście dla nas schodzący inny turysta podpowiedział nam żeby właśnie iść tym niebieskim szlakiem, który bezpośrednio wyprowadza na szczyt Bystrej, a tym czerwonym schodzić. Posłuchaliśmy go i okazało się to zbawienne bowiem ten niebieski szlak nie tylko wyprowadził nas na szczyt Bystrej ale jest bardziej łagodny do wejścia.
Na naszej mapie takiej kombinacji nie było ale później po powrocie przejrzeliśmy pozostałe mapy będące w naszej dyspozycji i na mapie „Tatry mapa panoramiczna” jest wyraźnie zaznaczony ten szlak niebieski z przełęczy na szczyt Bystrej. Podejście z przełęczy nie jest forsowne ot cały czas pod górę i tyle. Po niespełna godzinnym podejściu znajdujemy się na Bystrej – najwyższym szczycie Tatr Zachodnich. Na szczycie znajduje się tablica, przy której potwierdzamy pobyt i zaczynamy rozkoszować się panoramą, która jest bardzo obszerna. Pięknie stąd widać zarówno Tatry Wysokie jak i Tatry Zachodnie.
Z Bystrej sugerujemy zejście przez Błyszcz, kierujemy się bez znaków, wyraźnie wydeptaną ścieżką w kierunku wschodnim. Po niecałych 10 minutach schodzenia jesteśmy na Błyszczu, kolejnym dwutysięczniku 2159 m n.p.m.. Niestety szczyt nie posiada tablicy więc trudno jest to udokumentować. Na Błyszczu wchodzimy na czerwony szlak, którym w dół schodzimy na widoczne w dole Bystre sedlo. Szlak szybko traci na wysokości, poruszamy się ostrymi zakosami. Dopiero schodząc z Błyszcza dostrzegamy słuszność wyboru wejścia niebieskim szlakiem z przełęczy na szczyt Bystrej. Podejście tędy byłoby bardzo męczące. Z Bystrgo sedla wracamy na Siwy Zwornik, skąd na Siwą Przełęcz.
Dalej powrót tak samo jak wejście czyli Doliną Starobociańską w dół do rozdroża w Dolinie Chochołowskiej i w prawo na Polanę Huciska mając nadzieję, że zdążymy na ostatni kurs kolejki na Siwą Polanę bo jak nie to jeszcze na koniec czeka nas 3,5 kilometra marsz po asfalcie, a to już nie jest fajne tym bardziej, że do Polany Huciska zrobiliśmy już 24 kilometry. My na szczęście zdążyliśmy i dowieźliśmy nasz sukces do końca trasy czyli na parking na Siwej Polanie.
Materiały źródłowe:
- Praktyczny atlas Tatr polskich i słowackich, wyd. I, wyd. Zakład Kartograficzny Sygnatura, Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, Warszawa-Zielona Góra-Zakopane 2005/2006
2. Józef Nyka, „Tatry Polskie – przewodnik”, wyd. XX, wyd. Trawers, Latchorzew 2016
3. „Szlaki turystyczne Tatr Polskich”, schematy z czasami przejścia, opracowanie Janusz Parchimowicz, Andrzej Stachiewicz, wyd. Nefryt, Szczecin 1998
4. Mapa Turystyczna, https://mapa-turystyczna.pl/node/siwa-przelecz#49.20500/19.83333/14
5. Wikipedia, https://pl.wikipedia.org/wiki/Siwa_Prze%C5%82%C4%99cz_(Tatry_Zachodnie)
